جنبش و ارتعاش روزانه مقابله با پیش دیابت در جوانان

 جلسات روزانه جنبش و ارتعاش کل بدن می تواند از ابتلا به پیش دیابت درنوجوانان جلوگیری می کند. این حرکت سبب کاهش چشمگیر التهاب، مقدار متوسط قندخون و کاهش علایمی نظیر تکرر ادرار شود.

در موشهایی که همانند نوجوانان پرخور درمعرض ابتلا به دیابت قرار می گیرند، ارتعاش کل بدن به مدت 20 دقیقه در روز بمدت 8 هفته سبب ایجاد تعادل در حد واسط های کلیدی پیش التهاب وضد التهابی می شود .همچنین ارتعاش سبب کاهش میزان هموگلوبین A1Cمی گردد این کاهش درمقایسه بامصرف دارو  بیشتر است.

در موشهای نرمال ، تنها 4 روز تحرک و جنبش بطور چشمگیری می تواند در توانایی آنها برای مواجه شدن  با مقدار بسیار زیاد قند بطور ناگهانی ، مشابه با زمانیکه یک غذای خیلی چرب یا پرکالری خورده می شود، تأثیر گذارد. به گفته ی دکتر yu: این نشانه ی بسیار خوبی است  زیرا اگر شما یک پوند شکر بخورید قند خونتان افزایش زیادی می یابد حال اگر به  پیش دیابت نیز مبتلا باشید این افزایش بسیار بیشتر می شود و مدت زمان بسیار طولانی تری برای پایین آمدن آن به مقدار طبیعی زمان می برد.

دکتر yuمی گوید: نکته ی جالب توجه اینست که ارتعاش تغییرات مشابهی را در موشهای نرمال مسن تر ایجاد نمی کند.

او می افزاید: نوجوانان در سراسر دنیا مقادیر زیادی غذا می خورند که این موضوع باعث چاقی و ابتلا این نوجوانان به پیش دیابت می شود.تنها روش سوزاندن چربیهای اضافه ورزش و تحرک است. دراین آزمایشات ما استخوانها را بیش از میزانی که ماهیچه ها آنها را بلرزانند، به لرزه وارتعاش درآوردیم این روش موثرترین راه برای گمراه کردن استخوانها به این فکر است که ما در حال  ورزش هستیم. این روش را ه حل مناسبی در واقعیت برای کسانی است که قادر به  انجام ورزش منظم نیستند.

 دکتر yuمی گوید: اگر چه هنوز دقیقاً مشخص نیست که چرا ارتعاش چنین نتیجه ی مطلوبی را سبب می شود اما بنظر می رسد این تأثیرات به اثرات حرکتی ارتعاش  بروی سلامت استخوانها مرتبط باشد.

 ارتعاشی که در این مطالعه شبیه سازی شد، مشابه حرکتی است که شما در حین انجام ورزش  وقتیکه ماهیچه ها در حال فعالیت هستند ،حس می کنید. خم و راست شدن  جزئی استخوانها سبب تغییر وضعیت استخوان میشود که موجب تقویت آنها می شود.

 یکی از نتایج آن تولید osteocalcinاست این پروتئین برای ساخت استخوانها  ضروری است همچنین این پروتیئن  به پانکراس پیام آماده باش برای ورود غذا را  ارسال می کند. در حالیکه این ارتباط ماقبل تاریخی که مرتبط با شکار و تهیه  غذا است ربطی به زندگی در قرن 21 که در آن افراد کم تحرک شده و زیاد غذا  می خورند، ندارد تقاضای همیشگی می تواند منجر به مقاومت به انسولین  مورد نیاز برای مصرف گلوکز به عنوان سوخت شود.

 علاوه بر این، بدن تمایل به ذخیره ی چربی برای تولید انرژی و بقا دارد که محققین تصور می کنند این چربی های ذخیره شده  کلید اصلی التهاب مزمن در بیماری دیابت نوع 2 مرتبط با چاقی است. بافت چربی تولید کننده ی فاکتورهای التهابی است و از سوی دیگرسیستم ایمنیممکن است چربی را به عنوان یک عامل عفونت اشتباه تشخیص دهد و در نتیجه ایجاد التهاب بیشتری نماید اما متاسفانه چربی را حذف نمی کند. که نهایتاً موجب پاسخ نامتعادل سیستم ایمنی می شود: تعداد بسیار زیاد مهاجمینی  نظیر سیستم ایمنی SWATو یکی از اجزائ آن Th17  و تعداد بسیار کم فاکتورهای تنظیمی آرام کننده نظیر FoxP3.

دانشمندان متوجه شدند که ارتعاش درموش سبب افزایش 125 برابری هموستازی سیستم  ایمنی در خون موش و همچنین درکلیه ها می شود. به گفته ی دکتر yuاین هموستازی  شامل حرکت مثبت در سایر عوامل نظیر کاهش 5 برابری مقدار  سوخت هسته یا gammaH2AXمی شود این ماده نشانگر حمله ی یک مهاجم به DNAدر بدن است.

مدل حیوانی که محققین از آن در این تحقیقات استفاده کردند دارای نقص در رسپتور Leptinبود (هورمون سیری) بنابراین موش بیش از حد شروع به خوردن  می کند. ارتعاش بطور واضحی سبب کاهش علایم ابتلا موش به دیابت می گردد که از جمله به تشنگی زیاد و تکرر ادرار می توان اشاره کرد . دکتر yuمی گوید بنظر می رسد موش از این حرکت ارتعاشی لذت می برد.

مرحله ی بعدی تحقیقات درک چگونگی تأثیر ارتعاش در ایجاد این نتایج مطلوب و طراحی تحقیقات کلینیکی بزرگ برای بررسی اثرات ارتعاش درنوجوانان بطور واقعی  است.

 میتوان با تغییر رژیم غذایی وافزایش فعالیت فیزیکی از تبدیل پیش دیابت به دیابت نوع 2 جلوگیری کرد. فناوری ارتعاشی برای اولین بار توسط ایالات متحده ی شوروی سابق برای جلوگیری از تحلیل عضلات و استخوان در کیهان نوردان استفاده شد . محققین MCGگزارشی که در مجله ی Bone  در سال 2010 چاپ شد استفاده از ارتعاش روزانه ی کل بدن را روشی برای کمک به حداقل کردن کاهش دانسیته ی استخوانی با افزایش سن دانستند.

 دکتر yuو مهندس بیومدیکالKarl.it wengerدستگاه ارتعاش دهنده ی کل بدن را ابداع کردند و در مطالعه ی اخیر بروی موش از آن استفاده نمودند .این تحقیقات با همکاری بابک بابان ، sun Hsieh، محمود مفظری ، محمود معصومی انجام شد.

 منبع: www. sciencedaily.com